کد مطلب:259328 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:152
مردم قم و پناه بردن به پیشوای نور
در زمان امام حسن عسكری علیه السلام شخصی به نام «ابن بغا» بود. او از طاغوت های زمان بود و یكی از فرماندهان بنی عباس به شمار می رفت، بسیاری از بی گناهان را
[ صفحه 95]
كشت و هرگز از جنایت و ستمگری دریغ نورزید. متون تاریخی حكایات غریبی از او نقل كرده اند از آن جمله آمده است:
حكام بنی عباس او را به قم فرستادند تا مردم قم را گوش مالی دهد. او پیش از ورود به قم به یكی از شهرها رفته بود و با مردم آن شهر جنگید و بر آن ها مسلط گردید و سه روز شهر را برای ارتش خود مباح اعلام كرد (!!!)
نوشته اند: تا زمان مأمون از اهل قم مالیات می گرفتند؛ مالیاتی كه گرفتن آن حرام بوده و می باشد، مقدار مالیاتی كه از اهل قم می گرفتند دو میلیون دینار (معادل دو میلیون رأس گوسفند) بود و سالیانه از آنان گرفته می شد.
آنان خواسته بودند تا حاكم مركز درآمدشان را برآورد كند و بر اساس آن مالیات بگیرد، آنان پرداخت این مبلغ را خارج از توان خود اعلام كردند.
روشن است كه تعیین چنین مالیاتی از دیگر موارد ستمگری عباسیان بود كه به نام اسلام بر مردم روا می داشتند.
مأمون از این كه مردم قم این گونه برخورد كردند، سخت برآشفت، لذا طاغوتی را فرستاد و آن ظالم عده ای از مردم را كشت و دستور داد از آن سال به بعد هفت میلیون دینار پرداخت كنند.
این ماجرا گذشت تا این كه متوكل عباسی در زمان امام حسن عسكری علیه السلام ابن بغا را به قم فرستاد. تمام این داستان در كتاب های تاریخی از جمله در «منتهی الآمال» آمده و از حكایات عبرت آموز است كه قرآن كریم با اشاره به ماجراهایی همانند آن می فرماید:
(لقد كان فی قصصهم عبرة لأولی الألباب) [1] .
«همانا در حكایات آنان برای خردمندان عبرتی خواهد بود»
بنا به نقل تاریخ، مردم قم به امام حسن عسكری علیه السلام عرض حال نموده و گفتند: ای فرزند رسول خدا! اگر ابن بغا به قم برسد هیچ چیزی را سالم نخواهد گذاشت،
[ صفحه 96]
زیرا با آمدن به شهر قم، مردم را از دم تیغ گذرانده، به نوامیس مردم دست اندازی كرده، دارایی های مردم را غارت كرده و مزارع را به آتش می كشد و جز جنایت كار دیگری صورت نمی دهد.
مردم در عرض حال خود از خدمت امام علیه السلام خواستند كه به دادشان برسد.
در روایت دیگری آمده است: حضرت امام حسن عسكری علیه السلام دعایی دارند [2] كه آن را به اهل قم تعلیم فرمودند تا بخوانند. اهل قم نیز آن دعا را خواندند.
ابن بغا به قم آمد، ولی پس از توقف مختصری به سرعت از آن عبور كرد، در حالی كه قم بهترین شهری بود كه در مسیرش واقع شده بود، از جاهای دیگری هم عبور كرد و بسیاری از اهالی آن شهرها را كشت و دست به غارتگری زد و آن مردمان هم افراد بیچاره و مظلومی بودند، اما به سراغ اهل بیت علیهم السلام نرفته بودند.
بنابراین، تنها راه نجات بشر توسل به خدا و پیامبر و حب اهل بیت علیهم السلام است كه چنانچه انسان وقتی در این راه گام نهد، از جمله نجات یافتگان می شود، چرا كه خدا برترین و قادرترین یاور و سرپرست است و اهل بیت علیهم السلام بهترین راهنما و منجی هستند.
طالیه مغنیه می نویسد:
منصور دوانقی خودش یك هزار نفر یا بیشتر، از فرزندان علی و فاطمه علیهماالسلام را كشت و دیگر عدد و آمار مقتولین شیعه به دست او به اندازه ای بود كه به شمار در نیامد. [3] .
[ صفحه 97]
[ صفحه 95]
كشت و هرگز از جنایت و ستمگری دریغ نورزید. متون تاریخی حكایات غریبی از او نقل كرده اند از آن جمله آمده است:
حكام بنی عباس او را به قم فرستادند تا مردم قم را گوش مالی دهد. او پیش از ورود به قم به یكی از شهرها رفته بود و با مردم آن شهر جنگید و بر آن ها مسلط گردید و سه روز شهر را برای ارتش خود مباح اعلام كرد (!!!)
نوشته اند: تا زمان مأمون از اهل قم مالیات می گرفتند؛ مالیاتی كه گرفتن آن حرام بوده و می باشد، مقدار مالیاتی كه از اهل قم می گرفتند دو میلیون دینار (معادل دو میلیون رأس گوسفند) بود و سالیانه از آنان گرفته می شد.
آنان خواسته بودند تا حاكم مركز درآمدشان را برآورد كند و بر اساس آن مالیات بگیرد، آنان پرداخت این مبلغ را خارج از توان خود اعلام كردند.
روشن است كه تعیین چنین مالیاتی از دیگر موارد ستمگری عباسیان بود كه به نام اسلام بر مردم روا می داشتند.
مأمون از این كه مردم قم این گونه برخورد كردند، سخت برآشفت، لذا طاغوتی را فرستاد و آن ظالم عده ای از مردم را كشت و دستور داد از آن سال به بعد هفت میلیون دینار پرداخت كنند.
این ماجرا گذشت تا این كه متوكل عباسی در زمان امام حسن عسكری علیه السلام ابن بغا را به قم فرستاد. تمام این داستان در كتاب های تاریخی از جمله در «منتهی الآمال» آمده و از حكایات عبرت آموز است كه قرآن كریم با اشاره به ماجراهایی همانند آن می فرماید:
(لقد كان فی قصصهم عبرة لأولی الألباب) [1] .
«همانا در حكایات آنان برای خردمندان عبرتی خواهد بود»
بنا به نقل تاریخ، مردم قم به امام حسن عسكری علیه السلام عرض حال نموده و گفتند: ای فرزند رسول خدا! اگر ابن بغا به قم برسد هیچ چیزی را سالم نخواهد گذاشت،
[ صفحه 96]
زیرا با آمدن به شهر قم، مردم را از دم تیغ گذرانده، به نوامیس مردم دست اندازی كرده، دارایی های مردم را غارت كرده و مزارع را به آتش می كشد و جز جنایت كار دیگری صورت نمی دهد.
مردم در عرض حال خود از خدمت امام علیه السلام خواستند كه به دادشان برسد.
در روایت دیگری آمده است: حضرت امام حسن عسكری علیه السلام دعایی دارند [2] كه آن را به اهل قم تعلیم فرمودند تا بخوانند. اهل قم نیز آن دعا را خواندند.
ابن بغا به قم آمد، ولی پس از توقف مختصری به سرعت از آن عبور كرد، در حالی كه قم بهترین شهری بود كه در مسیرش واقع شده بود، از جاهای دیگری هم عبور كرد و بسیاری از اهالی آن شهرها را كشت و دست به غارتگری زد و آن مردمان هم افراد بیچاره و مظلومی بودند، اما به سراغ اهل بیت علیهم السلام نرفته بودند.
بنابراین، تنها راه نجات بشر توسل به خدا و پیامبر و حب اهل بیت علیهم السلام است كه چنانچه انسان وقتی در این راه گام نهد، از جمله نجات یافتگان می شود، چرا كه خدا برترین و قادرترین یاور و سرپرست است و اهل بیت علیهم السلام بهترین راهنما و منجی هستند.
طالیه مغنیه می نویسد:
منصور دوانقی خودش یك هزار نفر یا بیشتر، از فرزندان علی و فاطمه علیهماالسلام را كشت و دیگر عدد و آمار مقتولین شیعه به دست او به اندازه ای بود كه به شمار در نیامد. [3] .
[ صفحه 97]
[1] سوره ي يوسف، آيه 111.
[2] ظاهرا منظور اين دعاي امام حسن عسكري عليه السلام است «يا كبير كل كبير...» مجمع الدعوات ص 277. چه خوب است كه اين دعا را براي يك بار هم كه شده بخوانيم، تقريبا به اندازه ي دعاي كميل است.
[3] تاريخ تشيع اصفهان: ص 162، به نقل از الشيعه و الحاكمون: ص 150.